ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆြဲထုတ္ေနၿပီ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ကမာၻေျမအတြက္ အလင္းလက္ဆံုးေလာင္ကၽြမ္းျပ၇ေတာ့မွာေပ့ါ။ က်ဳပ္တုိ႔ေဆြမ်ိဳးေတြ အကုန္လံုး ဘယ္ေတာ့မွေနာက္မတြန္႔ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။သက္ရွိမဟုတ္ေပမယ့္သက္ရွိေတြေလာက္က်ဳပ္တုိ႔က ရဲရင့္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔က လူသားေတြပံုေဖာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကမာၻေျမေပၚက ဖန္တီးမႈတစ္ခုေပ့ါ။ သိပ္ေရွးက်ခဲ့ေပမယ့္သိပ္တန္ဖိုးထားျခင္းေတာ့ မခံခဲ့ၾကရပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ျဖစ္တည္လာမႈေလးကို ေျပာျပခ်င္ေသးဗ်ာ။ က်ဳပ္က မိခင္သစ္ပင္ႀကီးကေန ဖန္တီးခံထားရတဲ့ အသံုးဝင္ပစၥည္းေလးတစ္ခု ပါ။ ကမာၻႀကီးအေၾကာင္းကို မ်က္ႏွာဖံုးမစြပ္ခင္နဲ႕ မေသဆံုးခင္ အနည္းငယ္သိလုိက္ရတာကလြဲလုိ႔ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကိုလက္ဆင့္
ကမ္း မေျပာျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ခပ္တုိတိုဘဝတစ္ခုေပ့ါ။ က်ဳပ္ေတြးမိတာတခုရွိတယ္။ၾကားဖူးနားဝေလးေပ့ါ။
ဘာတဲ့ဗ်ာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု(၃၁)မွာ လူ႔ဘံုဆိုတာ အမြန္ျမတ္ဆံုးဆုိပဲတဲ့။က်ဳပ္မေသဆံုးခင္တုန္းကေတာ့ ေလးေထာင့္ဗူးေလးထဲမွာ လူသားသိပ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေပ့ါ။သူတုိ႔ရဲ့ မြန္ျမတ္မႈေတြ၊ရဲရင့္မႈေတြ၊ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ေပးဆပ္မႈေတြ အစရွိသျဖင့္ေပ့ါ။သိပ္အားက်ခဲ့တာ။ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အဆင့္တုိးတက္လာရင္း ေဟာ အခုဆို အာကာသဆုိတဲ့ေနရာကိုေတာင္ သူတို႔သြားႏုိင္လာႏုိင္ၿပီမဟုတ္လား။သူတို႔က လြပ္လပ္စြာေတြးေခၚပိုင္ခြင့္/ဖန္တီးပိုင္ခြင့္/ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ အုိဗ်ာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြရွိၾကတယ္ေလ။
က်ဳပ္တကုိယ္လံုး ေလးေထာင့္ဗူးထဲကို အထည့္မခံရခင္တုန္းက တစြန္းတစၾကားမိတယ္။က်ဳပ္တုိ႔ကို ဖန္တီးေပးေနတဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ဆီက လူ႔ဒုကၡေတြေပ့ါ။အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္း၊စီးပြားေရးအေၾကာင္း၊လူမႈေ၇းအေၾကာင္း သူကေတာ့ညည္းညည္းညဴညဴ
ေျပာေနတာပါပဲ။က်ဳပ္တုိ႔ကို အေတြးအေခၚမရွိတဲ့ ခံစားခ်က္မရွိတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့အ၇ာဝတၳဳေတြလုိ႔သေဘာထားၿပီး ေျပာေနတာေပ့ါဗ်ာ ။ဒုကၡေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ညည္းျပခဲ့ပါေစပဲ က်ဳပ္ကေတာ့လူျဖစ္ခ်င္တာပဲသိတယ္။ က်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႔တခုေျပာအံုးမယ္။ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အလုပ္သမားေတြဖန္တီးေနတုနး္ကေပ့ါ။လူတစ္ေယာက္ရဲ့လက္ကို သစ္ခြဲစက္ညွပ္သြားတယ္ဗ်ာ။ ထြက္လာတာက အနီေရာင္ေတြေပါ့ ။သူတို႔ကေတာ့ ေသြးေတြလုိ႔ေျပာၾကတာပါပဲ။အမ်ားႀကီးဗ်ာ ဘယ္ၾကည့္ေကာင္းမလဲ။ အားလံုးကလဲဝိုင္းဂရုစိုက္လုိက္ၾကတာ။လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုလံုး ပ်ာယာကုိခတ္ေနတာပဲ။အဲဒီမွာ က်ဳပ္သိလုိက္တယ္။လူသားေတြဆိုတာ တဖက္သားကိုေတာ္ေတာ္ၾကင္နာယုယေဖးမကူညီတတ္ၾကတဲ့ သတၱဝါေတြ။သိပ္ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းတဲ့လူေတြျဖစ္ၾကတယ္ထင္တယ္။
သိပ္ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တဲ့လူေတြဗ်ာ အေျပာအဆုိ၊အေနအထိုင္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။သိပ္အားက်ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ဘဝေပ့ါ။
လက္ဖက္၇ည္ဝိုင္းယဥ္ေက်းမႈ၊ဘုန္းႀကီးေက်ာငး္ယဥ္ေက်းမႈ၊အၿငိမ့္ပြဲယဥ္ေက်းမႈ၊ဘုရားပြဲယဥ္ေက်းမႈ၊ သာေရးနာေ၇း အိုဗ်ာ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြမ်ားေနေပမဲ့ သိပ္ယဥ္ေက်းၾကတဲ့လူေတြေပ့ါဗ်ာ။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ က်ဳပ္လည္းေလးေထာင့္ဗူးထဲကိုေရာက္ခဲ့တာ ျပကၡဒိန္ဘယ္ႏွစ္ခုျခစားလုိ႔ ဘယ္သကၠရာဇ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ ဘူး။ မသိေတာ့ဘူးဆို က်ဳပ္ကရဲရင့္မႈမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားတာအေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ရဲရဲရင့္ရင့္ ကမာၻေျမအတြက္အသံုးဝင္တဲ့ မီးေတာက္ တခုျဖစ္ဖို႔ အသက္ေပး၇င္း ဘဝကိုကုန္ဆံုးေစရမွာမုိ႔လား။အဲဒီအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္သက္သက္နဲ႔ဖန္တီးထားခဲ့ၾကတာပါေလ။
အခုေတာ့ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့လတ္ဆတ္တဲ့ေလကိုလည္း က်ဳပ္မေသခင္ရႈရိႈက္လုိက္ရၿပီ။ က်ဳပ္ထင္ထားသလို အရမ္းလတ္ဆတ္ သန္႔ရွင္းတဲ့ေလေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပ့ါဗ်ာ။အဲဒီလိုပဲ ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္းသိပ္ထြန္းကားေနတယ္လုိ႔ သိလုိက္ရတယ္။အရင္တုန္းက ယဥ္ေက်းမႈေတြ အညိဳေရာင္ျဖစ္ကုန္တာကအစ အိုဗ်ာ ဘာတဲ့ စင္တင္ယဥ္ေက်းမႈ၊အႏုပညာယဥ္ေက်းမႈ၊ကလပ္ယဥ္ေက်းမႈ၊
စကတ္တုိယဥ္ေက်းမႈ ထားလုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ။တခ်ိဳ႕ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေျပာလုိ႔ေတာင္မထြက္ပါဘူး။အပိုေတြထင္ေနၾကပါအံုးမယ္ေလ။
စိတ္မေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။က်ဳပ္ကို ကိုင္လုိက္တဲ့လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေတာင္ တေခ်ာင္းနဲ႔တစ္ေခ်ာင္း ရန္လိုေနၾကတယ္။တည့္မယ့္ပံုလည္း
မေပၚပါဘူး။အေရာင္က်ေတာ့လညး္ အမည္းေရာင္ႀကီးဗ်။ဟန္ေဆာင္မႈ တံေတြးေတာင္က်ဳပ္ကို လာစင္လိုက္ေသးတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈ
ပိုထြန္းကားလာၿပီးေတာ့ လူေတြပိုသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ႔လာၾကမယ္လုိ႔ က်ဳပ္ကထင္ထားခဲ့တာ။ေလာကႀကီးကို ဖန္တီးၾကမယ့္ လူသားဆုိတာေလာကႀကီးကို ပိုအလွဆင္ႏုိင္မယ့္ ရဲရင့္တဲ့၊ဖန္တီးႏုိင္မႈစြမ္းအားျမင့္မားတဲ့ သတၱဝါေတြေပ့ါ။သက္တမ္းတစ္ခုမွာ ေလာကကို အလွဆင္
ႏိုင္ဆံုးဆိုတာ လူေတြလုိ႔ထင္မိတယ္။
အင္းေလ။အခုေတာ့ က်ဳပ္လည္းသိလိုက္ရပါၿပီ။ဘဝမေျပာင္းခင္ဖို႔ ဆုေတာင္းေတာ့ေျပာင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္။အညစ္ပတ္ဆံုး၊ရက္စက္မႈနဲ႔
ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ၊ဟန္ေဆာင္မႈ၊အကုသုိလ္၊ ဒါေတြပဲ အျမင့္မားဆံုးထြန္းကားလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္ဆုေတာင္းမေျပာင္းရင္ မေကာင္းဘူးဆုိရင္ က်ဳပ္ထက္မုိက္တာ စူဠလိပ္လုိေရထဲလႊတ္ခုိင္းတဲ့ အမတ္နဲ႔ ႏဴကလီးယားဗံုးလုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြပဲရွိေတာ့မွာေပ့ါ။
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ကမာၻေျမရယ္။ထမ္းပိုးထားရတဲ့ ညစ္ညမ္းမႈေတြအတြက္ သနားမိပါတယ္။ဒီထက္ပိုၿပီး မလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။လူေတြရဲ့သမိုင္းမွာ ေပးဆပ္တဲ့သူရဲေကာင္းေတြေပၚႏုိင္ပါေစေလ။လူေတြရဲ႕ သူရဲေကာင္းကဗၼည္းမွာေမာ္ကြန္းအတင္မခံခဲ့ရေပမယ့္ က်ဳပ္တုိ႔လုိရဲရဲရင့္ရင့္ ေပးဆပ္ရဲသူေတြကို ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း က်ဳပ္ေလာင္ကၽြမ္းျပခဲ့လုိက္ပါတယ္....
"....မီးျခစ္ဆံ....."
သစ္ပင္တပင္ရဲ့ ရင္တြင္းျဖစ္ပါ
က်ဳပ္ကမာၻကို က်ဳပ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ခဲ့သလုိ
ေလးေထာင့္ဆန္ ဗူးထဲမွာပဲ
ဘဝကိုတိတ္တိတ္ ပံုေဖာ္ခဲ့ရ။
ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေဘာင္ေက်ာ္မထြက္ဖုိ႔
လူေတြရဲ့ ထိန္းကြပ္ျခင္းခံထားရ။
ဒါ......က်ဳပ္ရဲ့ဘဝ။
က်ဳပ္က
မိခင္သစ္ပင္ႀကီးရဲ့ ေသြးသားစစ္တယ္။
အမုန္းမရွိဘူး
အခ်စ္မရွိဘူး
မာနမရွိဘူး
အတၱမရွိဘူး
အကုသိုလ္မရွိဘူး
ဟန္ေဆာင္မႈမရွိဘူး
အရွင္းဆံုးေျပာရင္ ခံစားခ်က္ကင္းတယ္။
တမ်ိဳးႏြယ္လံုး ကမာၻေျမအတြက္
အသံုးတည့္ခဲ့ၾကတယ္
ကမာၻေျမအတြက္ သံစဥ္ေတြကိုဟစ္ေၾကြးရင္း
အလင္းေတြနဲ႔ ေနာက္မတြန္႔ေၾကး
က်ဳပ္တုိ႔ အသက္ေပးခဲ့ၾကတာ။
ရဲရင့္ျခင္း မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ရင္း
တတ္ႏိုင္သမွ် ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့က်ဳပ္တုိ႔
သူရဲေကာင္းစာရင္းက ပလပ္ျခင္းခံေန၇တုန္းပါ။
No comments :
Post a Comment