Saturday, June 14, 2014

"ဆႏၵ"

တစံုတရာကို
ထမ္းတင္ၾကမဲ့ ခြန္အားေတြ
ေဆးလိပ္မီးခိုးလို ေလထဲေပ်ာက္ထြက္သြားပါေစ။
(ဆုေတာင္းသံ)

ဘယ္(ေလွာင္)ရယ္သံေတြ
တာထြက္ေစာေနသလဲ?
ကားလိပ္အဖြင့္မွာ
ကိုယ့္နတ္ရုပ္ စင္ေပၚေရာက္ဖို့အေရး
ေခတ္ေရစီးကို ခိုက္ခိုက္တုန္သြားေအာင္
ဒဏ္ရာေတြနဲ့ ျဖန္းပက္ၾကမယ္။

ျခေသၤ့လို ခုန္အုပ္ၿပီး
ဆင္လိုေနာက္ဆုတ္တတ္တဲ့
သမင္တေကာင္ရဲ့ အလွ
ေတာနက္နက္မို့ ပိုၾကြတယ္။

အျမင့္ပ်ံငွက္ပါ
အစာေဟာင္းလို
စားျပီးစြန့္ရံုသက္သက္
ေတာင္ပံ ကိုက္ထုတ္ရက္သလား?

ေကာ္ဖီတခြက္ေလာက္မွ
အရသာ "မနက္"တာေတြ
အၾကြင္းမဲ့ ေပ်ာက္ရွသင့္ေနပါၿပီ။

ဦးသီ

"ေျဖာင့္တန္းစြာ ၾကြတ္ဆတ္ျခင္း"

ၾကြတ္ဆတ္သြားတာပါ
ရင့္က်က္သြားတယ္လို႕ မဆုိလိုက္ပါနဲ႕။

ေနပဲ တုိက္တုိက္
ေလပဲ ရုိက္ရုိက္
အလြမ္းကုိ ဖြာရိႈက္တတ္ေအာင္ပဲ
ဘဝက သင္တယ္ကြဲ႕။

အမွန္ဆုိေတာ့လည္း
မ်က္ဝန္းတေငးမွာ
မင္းအရိပ္ေလးေတြ တျဖတ္ျဖတ္ေျပးသြားရံု
ရင္ခုန္သက္ ရင့္ခဲ့တာပါပဲ။

ေအးကြာ................
ကုိယ့္ႏွလံုးသားအေပၚမွာ
"ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်စ္ၿပီး
သုိသုိသိပ္သိပ္ ကုတ္ဖဲ့ေပ့ါ"
ကုိယ္က အဲ့ဒီလုိၾကြတ္ဆတ္သြားခဲ့မိၿပီ။

(ဦးသီ)

"ႀကီးေကာင္ဝင္ေသာ ဘဝ"

ျပင္းရွလြန္းတဲ့ ငယ္ဘဝေတြ
ရိပ္ခနဲ ကုန္လြန္ရင္း
ခ်စ္လွစြာခဲ့ဖူးေသာ အရာေတြ
အဖတ္လိုက္ ကြာက်ေတာ့
ဘဝက လူလားေျမာက္လာတယ္။

ျပန္ဆံုရင္
ထမင္းလက္စံုစားမယ္
သံေယာဇဥ္ေတြ ထိခတ္မယ္
ေမတၱာတရားျခင္း လြန္းတင္မယ္ဆုိတုိင္း
သတိရေၾကာင္း အမွာစကားေတြက
ျပန္မဆံုေသးေၾကာင္း လက္ခေမာင္းခတ္ေနတယ္။

တခ်ိန္လံုး
အေနေဝးျခင္းေတြ
သမန္းညက္ေအာင္ ႀကီးေကာင္ဝင္ေနေတာ့တာပဲ။

မေျပာပါနဲ႕အံုး
အကုသေလာ ဓေမၼာ
မေမာႏုိင္ေသးဘူး ဘဝေရ
အရာတုိင္းဟာ ေပါက္ကြဲလြယ္ေနတုန္း။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ.........တဲ့
ရိပ္ခနဲျပခဲ့တဲ့ လက္ေတြ
ပုခံုးေပၚက ဝန္အတြက္
ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။

(ဦးသီ)

"ကန္ထုတ္မိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား (၁၀)"

အယူအဆ မတူတုိင္းသာ
ပစ္ၾကေၾကးဆုိ
ငါ့ေသနတ္ကေလး
မီးခုိးေတြအူေနေရာ့မယ္။

"ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတုိင္းေဝးေပ့ါ"
လူတုိင္းက
ေသြးနဲ႕သံနဲ႕ အရြယ္
လူႀကီးဆန္ျခင္းမွာ
မုိက္မဲစြာ ႀကီးျပင္းလာသူရွိမယ္။

"ရုပ္ထြက္မေကာင္းလညး္
စိတ္ထြက္ေကာင္းပါကြယ္"
ဘာမွမလြယ္တဲ့ အခါ
စကားလံုးေတြ ေပါေပါပဲပဲ
လြယ္လုိက္ၾကတာေပ့ါ။

ေရေရာရင္ မမူး
လူေရာမွ မူးတဲ့
အသက္ငင္ ဆက္သြယ္ေရး
မုိးထဲ ေလထဲမုိ႕
ပုိဇြဲေကာင္းသတဲ့။

ဖုိးပိြဳင့္ဖုိက္ ဘီလီယံ
ကမာၻႀကီး
နားညည္းေနေလာက္ပါၿပီ။

ဘုန္းႀကီးပြဲ
လုေနၾကအေတြးနဲ႕
စာအုပ္ေရးမယ္ဆုိသူ
ကမာၻႀကီးကုိ ကယ္တင္ဖုိ႕အေရး
လုိင္းေပၚက ဆင္းေျပးသြားတယ္။

တေျမတည္း တေရတည္း
တေသြးတည္း တသားတည္း
ေသြးဘယ္ႏွစ္စက္
သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္
ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီလဲ။

အေမ့ဆီက ႏြားေလး
အိမ္နီးခ်င္းေတြ ဆြဲသြားဘီ
အေမ့ဆီက နားကပ္ေလး
အေနာက္ဘက္ဆီ ေျပးေနသတဲ့
ငါ့စကားႏြားရ
ထုိးျပဖုိ႕လက္ညိႈး
အိတ္ကပ္ထဲ ထုိးထားရတယ္။

ဆြဲသူ တစ္ဖက္
ႏွစ္သူ တစ္ဖက္
ဒီလက္ေတြၾကားမွာ
ေရၾကည္ေသာက္သူမ်ား
မအိပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပဆီ
စီးဆင္းသြားၾကၿပီ။

ေတာရွင္း ေတာင္ရွင္း
လူရွင္းသြားတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ
မၿပီးဆံုးခင္
ဗမာမျမင္ေစခ်င္ဘူးတဲ့။

ကမာၻႀကီးက
မဟတဟ ရယ္တဲ့အခါ
အဆုပ္လုိက္ အေထြးလိုက္
ငါတုိ႕ျပန္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း
ညိွတြယ္မႈေတြ
မထားေတာ့တဲ့အခါ
ဘယ္ရယ္သံကမွ
ငါ့စိတ္ကုိ မလႈပ္ခါႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

ဦးသီ