" ၀ွက္မထားတဲ့ ပေဟဠိ "

ေျဖေဆးမရွိေတာ႔လည္း 

ေျဖေတြးေလးနဲ႔ပဲသက္သာရာရွာရ

ဒုကၡဆိုတာ မင္းလက္ဖ၀ါးထဲက

ပ်ားရည္တစ္စက္ပါ

အ႐ွည္ဆံုးႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
အေ၀းဆံုးကို ေျပးထြက္လာမိသူ
အခ်ိန္တန္ေတာ့
မင္းမ်က္၀န္းခ်ည္တိုင္ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့ရ

ေရာမၿမိဳ႕လား
ကယ္လီယိုပါထရာလား
ဟင့္အင္

နူးညံ႔ေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုနဲ႔

ေႏြးေထြးေသာ ပင္႔သက္ကေလးတစ္ရႈိက္

ကိုယ္က အဲ့လိုမ်ိဳး ကမ္းမျမင္ေအာင္
မိုက္တက္တယ္

ေဆာင္းကတီၱပါ ၿမီးတုိ

နားရြက္နားဆီကလား
လက္ဖ်ားဆီကလား
ကုိက္...........ေနဘီ
ခဲ................ေနဘီ
ဘာက်န္ေသးလဲ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ပလူးပလဲ
ဘာက်န္ေသးလဲ
သတိရမႈေတြနဲ႕ တရင္းတႏွီး
ဒီပြဲက ေနာက္ဆံုး
ကဲ...........ၿပံဳးခန္းေတြ လာေတာ့မယ္
အဲ့ဒါ .......ပံုျပင္
အခ်ိန္တန္ရင္
"ဂ်ိဳ" ရွာမလား
"အၿမီး" ရွာမလား
ဂ်ိဳမရွိရင္ အၿမီးႏွ႕ံရေတာ့မယ္
သိပ္...........ေၾကာက္မေနနဲ႕
ဒယ္ဒုိးထဲမွာ ဒုကၡေတြ ပြက္ပြက္ဆူေနရံုကေလး
"ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးတတ္"
ဟုိး.........ဘက္မွာ သြားရပ္ေစာင့္
ၾကည့္ထား.........
တျခားလူ ဘယ္လို"မီးကူး"ျပေနလဲဆုိတာ
ဒါ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု
ျဖစ္ေနတာခ်ည္းမဟုတ္ဘူး
ပ်က္ေနတာလဲ လွစ္ခနဲ
(တကယ္)*4
ေျပာတဲ့လူေတြ မကယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
အသက္ဆုိတဲ့ ကတီၱပါဖိနပ္ႀကီး
တျဖညး္ျဖညး္နဲ႕ အၿမီးတုိလာဘီ.......... ။