ဆိုးခ်က္ေလးတခြက္နဲ႕
ညစာက အသက္မဲ့ပံုေပ့ါ
ေလထုထဲက ေရေငြ႕တစက္နဲ႕
အာသီသ စုိစြတ္ရံုမွ်.....
တစက္က စတယ္ဆုိ
ပင္လယ္တခုလံုး ျပာႏွမ္းေနပါေစ
အနားသတ္က်မွ သီးျခားမျဖစ္ေစရ.........
ခႏၶာကုိယ္က မဲညစ္ညစ္ေပါ့
အက်ီေပၚလာကပ္တဲ့ ဝါဂြမ္းတဖတ္နဲ႕
အျဖဴျဖစ္လုိျဖစ္ၿငား...........
ဘဝက စိမ္းေရာင္စံုရုပ္ရွင္ကားလား
အမညး္ေတြအားေကာင္းလြန္းပါေပတယ္.......
ကုိယ့္အေပြးကုိယ္ မသပ္ခ်ႏုိင္ေတာ့ရင္
ကုိယ့္အျမစ္ကုိ ကုိယ္တူးဖုိ႕ပဲရွိရဲ႕.....
စုိစိုေျပေျပစားခ်င္ေသးတယ္
လက္နည္းနည္းအေပခံမယ္
ေသြးညီွနံ႕နည္းနည္းရႈမယ္
လက္ခုပ္နဲ႕နားဆုိတာ
ဖန္တီးမႈအားထက္ ခံစားမႈအားပုိလိုအပ္ေလရဲ႕
