"ကန္ထုတ္မိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား (၁၀)"

အယူအဆ မတူတုိင္းသာ
ပစ္ၾကေၾကးဆုိ
ငါ့ေသနတ္ကေလး
မီးခုိးေတြအူေနေရာ့မယ္။

"ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတုိင္းေဝးေပ့ါ"
လူတုိင္းက
ေသြးနဲ႕သံနဲ႕ အရြယ္
လူႀကီးဆန္ျခင္းမွာ
မုိက္မဲစြာ ႀကီးျပင္းလာသူရွိမယ္။

"ရုပ္ထြက္မေကာင္းလညး္
စိတ္ထြက္ေကာင္းပါကြယ္"
ဘာမွမလြယ္တဲ့ အခါ
စကားလံုးေတြ ေပါေပါပဲပဲ
လြယ္လုိက္ၾကတာေပ့ါ။

ေရေရာရင္ မမူး
လူေရာမွ မူးတဲ့
အသက္ငင္ ဆက္သြယ္ေရး
မုိးထဲ ေလထဲမုိ႕
ပုိဇြဲေကာင္းသတဲ့။

ဖုိးပိြဳင့္ဖုိက္ ဘီလီယံ
ကမာၻႀကီး
နားညည္းေနေလာက္ပါၿပီ။

ဘုန္းႀကီးပြဲ
လုေနၾကအေတြးနဲ႕
စာအုပ္ေရးမယ္ဆုိသူ
ကမာၻႀကီးကုိ ကယ္တင္ဖုိ႕အေရး
လုိင္းေပၚက ဆင္းေျပးသြားတယ္။

တေျမတည္း တေရတည္း
တေသြးတည္း တသားတည္း
ေသြးဘယ္ႏွစ္စက္
သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္
ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီလဲ။

အေမ့ဆီက ႏြားေလး
အိမ္နီးခ်င္းေတြ ဆြဲသြားဘီ
အေမ့ဆီက နားကပ္ေလး
အေနာက္ဘက္ဆီ ေျပးေနသတဲ့
ငါ့စကားႏြားရ
ထုိးျပဖုိ႕လက္ညိႈး
အိတ္ကပ္ထဲ ထုိးထားရတယ္။

ဆြဲသူ တစ္ဖက္
ႏွစ္သူ တစ္ဖက္
ဒီလက္ေတြၾကားမွာ
ေရၾကည္ေသာက္သူမ်ား
မအိပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပဆီ
စီးဆင္းသြားၾကၿပီ။

ေတာရွင္း ေတာင္ရွင္း
လူရွင္းသြားတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ
မၿပီးဆံုးခင္
ဗမာမျမင္ေစခ်င္ဘူးတဲ့။

ကမာၻႀကီးက
မဟတဟ ရယ္တဲ့အခါ
အဆုပ္လုိက္ အေထြးလိုက္
ငါတုိ႕ျပန္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း
ညိွတြယ္မႈေတြ
မထားေတာ့တဲ့အခါ
ဘယ္ရယ္သံကမွ
ငါ့စိတ္ကုိ မလႈပ္ခါႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

ဦးသီ